سلام دوستان عزیز ی کانال دارم واس موتور سوارا و عشق موتورا دوس داشتید بیاید

https://telegram.me/mokhjey

با سلام و وقت بخیر گویی خدمت شما سروران گرامی بحث امروز ما مربوط است به بحث بسیار مهمی در پیرامون پاداش گرو یا بهتره بگم مسئله پول (یا همان شرط گرو) که قبلا در این قالب موضوعی دوست عزیزمان آقای مصطفی حیدری در یکی از پست های خود به آن اشاره داشتند که دست ایشون درد نکنه بحثی بسیار زیبا و بجا داشتند و امروز بنده نیز تصمیم دارم بحث مختصری در این مورد داشته باشم که امیدوارم دوستان عزیز نیز با نظرات خودشان برای بهبود و جا افتادن این فرهنگ ما را یاری بفرماییند.

حتما تا حالا با خودتان گفته اید ما چرا کبوتر نگه میداریم؟ و چه نوع کبوترانی را نگهداریم؟ بین کبوتر داران بهترین کبوتران کدامها هستند؟ و سوالاتی از این قبیل...  از آنجایی که انسان موجودی است که میل به کمال دارد مسلما همه دوست دارند بهترین ها را داشته باشند و برترین شوند لذا نگه داشتن کبوتر بدون رقابت بین دوستان و گذاشتن مسابقات از نظر بنده هیچ لذتی ندارد (البته این رقابت ها نیاز به کسی دارد که از نظر مالی تامین باشد که در مواقعی که کار را تعطیل کرده و مشغول به عشقبازی هست لطمه ای به زندگی شخصی ایشان نزند!) یا سوالاتی همچون: آیا هدف همه فقط رقابت هست؟ آیا در سرتاسر ایران همه رقابت دوستانه و سالم دارند؟ آیا همه اینهایی که رقابت (گرو) میکنند به فکر پیشرفت کبوتر داری هم هستند؟ و صدها سوال دیگر...

دوستان همانطور که در تیتر و عنوان این پست مشاهده میکنید هدف بنده فقط ارتقاء فرهنگ درست در مسابقات کبوتر پرانی یا همان گرو هاست یکی از مهمترین مسائلی که در این باره هست گذاشتن شرط (پول) در گروهاست که هم ایراد شرعی دارد و هم منجر به اختلالات و اختلاف بین طرفین میشود. متاسفانه از قدیم الایام رسم بوده که برای برگذاری مسابقات (گرو) باید مبلغی برای برد و باخت وسط گذاشت که همین مسئله باعث شده تا کبوتر داری در میان مردم جنبه های منفی مثل قمار و شرط بندی در افکار افکند و از دیگر موارد چه بسا بلانسبت افراد متعددی هم هستند که جنبه باخت و از دست دادن پولشان را ندارند و دست به هر کاری میزنند تا فقط برنده شوند که این به دور از فرهنگ عشقبازی میباشد و مسائل مخرب دیگر... همین اوامر که یکی از موارد بی ارزش در کبوتر داریست باعث شده تا نگاه مردم نیز نسبت به کبوتر داری بد و بدتر شود.

یا اگر شاید پای پول در میان نبود تحمل برد و باخت در میان کبوترداران بیشتر می شد و کمتر کبوترداری پس از شکست در پی جنجال آفرینی می رفت و حرف و حدیثی را به وجود نمی آورد . همه دوستان کبوتردار به خصوص دوستانی که به صورت حرفه ای این رشته را پیگیری میکنند می دانند که خرج و مخارج میهمانی و برگزاری یک میزبانی آبرومندانه بسیار بسیار بیشتر از پولی است که برای برد و باخت در میان می گذارند ، اما نمیدانم که چرا هنوز هم در پی به میان آوردن پول در قراردادهای خود برای برگزاری مسابقات هستیم.

همه ما گرو میکنیم تا ببینیم کبوترانی که چندین و چند سال در گنجه داریم و زحمت نگهداری آنها را تاکنون کشیدیم چند مرده حلاجند یا اینکه آیا تاکنون وقت خودمان را هدر میدادیم و باید دنبال ارتقا تیره باشیم یا...؟ یا دلیل دیگر اینه ببینیم علم گرو ما تا کجا پیشرفته؟! آیا از پس یک گرو بر می آییم و بعنوان یک بومدار حرفه ای میتونیم باشیم یا نه؟ البته متاسفانه پایه و اساس کبوترداری حرفه ای در ایران زمین به غلط بنا شده (با احترام قلبی خاصی که برای پیشکسوتان و بانیان کبوترداری قائلیم) . چون کشور ما کشوری اسلامیست باید با دید بهتری برای کبوترداری برنامه ریزی میشد که متاسفانه چنین نشده است . یکی از عواملی که باعث شده کبوترداری شکل قمار گونه و ناپسندی در میان مردم پیدا کند همین پول گرو گذاشته شده است که اگر اساتید با دقت بیشتری به این مسائل نگاه میکردند شاید کبوترداری در میان مردم جایگاه بهتری می داشت البته چه بسا کسانی که هستند برای این مسئله کلاه شرعی میپوشانند و در قرارداد دان را معادل پولش مینویسند ولی در آخر باز همان پول است که به دست فرد برنده میرسد که این هم درست مثل کلاه گذاشتن سر خودمان است.

در این سالیان متمادی در گروهای زیادی بودیم که از نظر حقیر پایان گرویی زیبا بود که حریف با ساعت کمتر (یا به اصطلاح باخت داده) در نوبت آخر پرش با دسته گل سراغ حریف اش رفت و بعد روبوسی و تبریک به ایشان, او را دعوت به گروهای دیگر در سالهای آتی نمود چه زیبا بود این صحنه! چون پاداش مسابقه یک دسته گل بود همراه با روبوسی و اعتراف حریف و سعی بیشتر خود در سالهای آتی و رقابت های بیشتر و بهتر.

وقتی با گروبندان حرفه ای هم صحبت می شویم میگویند که هدف از برگزاری این گروها (مسابقات) جمع کردن دوستان دور هم است(دید و بازدید) اما بارها شاهد بوده ایم که این هدف زیبا در پایان با جنگ میان دو طرف مسابقه بر سر برد و باخت و پولی که نزد داوران به صورت امانت (گرو) قرار گرفته به اتمام میرسد. از نظر بنده کم کم باید به این فکر باشیم تا پول را از مسابقات کبوترپرانی حذف کنیم ، با اینکار طرف بازنده مسابقه به فکر پیشرفت خود خواهد بود و حتماً سال آینده تلاش خود را خواهد کرد تا صورت امضاء شده را بدست بیاورد تا اینکه به فکر این باشد که پولی را که سال پیش از دست داده به جیب مبارکش بازگرداند و حتماً با این عمل کمتر کسی به فکر جار و جنجال خواهد افتاد. مطمئن باشید با این کار کمک کوچکی هم به پیشرفت کبوترداری کرده ایم. خب دوستان عزیزم امیدوارم این فرهنگ نیز هر چه سریعتر در بین ما جا بیافتد و لذت گرو نیز سال به سال بیشتر و پربارتر شود.

نکته دیگری که میخواستم عرض کنم در مورد کمک کردن به دوستانی که گرو میکنند هست دوستان عزیز دقت داشته باشید اون دسته از دوستانی که گرو میکنند بار سنگینی به دوش دارند که مسلما به کمک ما احتیاج دارند در اینباره بهتره برای زیبایی مفهوم کمک کردن خاطره ای تعریف کنم که بنده ناظر چنین صحنه ای زیبا بودم: بنده در گرویی بصورت مهمان بودم که بامداد همان روز به اتفاق دوستان به خانه ایشان رفتیم و ساعت شش صبح ایشان استارت پرواز را زدند چه بچه ها و دوستان خوش برخورد و فعال داشتند که به ایشان کمک میکردند (البته از روز قبل نیز چنین بودند) تمام روز که من در آنجا بودم (حتی برخی از کبوتران ایشان به شب خورده بودند) شاهد قضیه ای زیباتر از پرش خوب کبوتران ایشان بودم که میانگین ساعت ایشان بالای هشت شده بود! و آن این بود که دوستان ایشان را یک لحظه بیکار ندیدم!!! شام شب گرو را یکی از دوستان, صبحانه را دوست دیگرش, ناهار را دیگر دوستش به عهده گرفته بود کسی را نمیدیدم که از راه برسد و دست خالی باشد کمتر کسی را میدیدی بیکار بنشیند خلاصه همه به دنبال نوعی کمک بودند حالا چه کمک مالی و چه کمکهای دیگر... بعضی از دوستان نیز میرفتند و برای ایشان به تعدادهای بالا قرقی خود میزدند. وقتی شب شد و داور اجازه داد که ما میتونیم برویم بالای پشت بام وقتی وارد حیاط که شدم دوباره یکی از دوستانش تدارک شامش را نیز دیده بود و وقتی بالای پشت بام که رسیدم دوتا از بچه ها جارو و شیلنگ به دست داشتند داخل توربند و پشت بام ایشان را میشستند این صحنه آخر را که دیدم احسنت گفتم به چنین فرهنگ زیبایی که همسایه ها هم کوتاهی نکرده بودند یعنی انگار همسایه های ایشان نیز انتظار چنین روزی را میکشیدند در حالی که اصلا کبوتر دار نبودند

آری دوستان منظور از کمک کردن همین بود که دیدید چه زیبا میشود اگر

چنین باشد حال آنکه اگر ساعت بالایی نیز حاصل شود تمام خستگی گرو از تن آدم بیرون میرود خاطره ای میشود از بهترین خاطرات عمر یک گروبند. دوستان عزیزم امیدوارم مطالب فوق در آینده ای نزدیک به تحقق کامل بپیوندد و به امید روزهای خوش همگی را به خدای بزرگ میسپارم

نویسنده مهدی دهقان

http://kabootarjey.rozblog.com/

نیوکاسل، مارک، آسم، عفونت استرپتوکوکی، بیماری های مایکوپلاسمایی، بیماری درد چشم، عفونت روده، اسهال، کوکسیدیوز، گرفتگی مجرای تخم گذاری، عفونت استافیلوکوکی، یبوست، تورم عفونی پیش معده، تنفس صدا دار، عفونت با باکتری ای کولای، سرماخوردگی، ورم جلدی

برای دیدن ما بقی مطالب روی ادامه مطلب کلیک کنید